دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی و طبیعت ورزنه با بیان اینکه پل ورزنه آخرین پل تاریخی در مسیر زنده رود است،گفت: این اثر نماد این شهر محسوب می‌شود اما به دلیل بی‌توجهی در حال تخریب تدریجی است و مسئولان باید برای مرمت آن اقدام کنند.

رضا خلیلی ورزنه در گفتگو با کسب فردا- اظهار کرد: پل تاریخی ورزنه آخرین پل در مسیر زاینده‌رود است که قدمت آن از زمان صفویه ثبت شده اما برخی معتقدند که به دوران سلجوقی نیز باز می‌گردد.

وی با بیان اینکه آجر و ساروج از مصالح سازنده این پل کهن است،تصریح کرد: پل ورزنه از زمان ساخت هفت دهانه یا چشمه داشته است اما حدود 140 سال قبل یعنی در عهد قاجار سه دهانه دیگر در سمت شمالی زاینده رود به آن اضافه کرده‌اند.

این فعال فرهنگی ادامه‌داد: طول پل 67 متر، ارتفاع تا کف رودخانه شش متر و عرض یا دهانه عبور آن چهار متر است، البته تا چند دهه گذشته تنها وسیله ارتباطی مردم با دو طرف زنده رود بود اما پس از ساخت پل جدید، این پل تاریخی فقط به سازه‌ای پیاده رو و توریستی بدل شده است.

خلیلی ورزنه با بیان اینکه این پل یکی از نمادهای مهم شهر ورزنه تلقی می‌شود، تاکید‌کرد: متاسفانه آجرهای این بنا به ویژه سه دهانه سمت شمالی در حال تخریب تدریجی است و بارها این امر را به مدیران مربوط در استان گوشزد کرده ایم ولی توجه خاصی نشده است.

وی تصریح کرد: در شرایط فعلی خشکی زنده‌رود در اطراف پل همواره مقداری، سیلاب فصلی و یا پساب وجود دارد که جذب آجر‌های پل می‌شود اما به دلیل اینکه سطح روی پل به جای آجر‌های قدیمی از سنگ تیشه‌ای فرش شده بخار آب حاصل امکان فرار ندارد و راه خروج را از آجرهای اطراف باز می‌کند که معتقدم این دلیل تخریب است و مرمت آن الزامی است.

دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی و طبیعت ورزنه، یادآوری کرد: همانطور که اشاره شد زاینده‌رود چند سال است که خشک شده ولی توریست‌ها وقتی به این شهر وارد می‌شوند در زیر پل ورزنه آب می‌بینند اما واقعیت این ‌است که با ساخت بندهای بتونی در دو سمت نزدیک این پل پساب‌های مزارع و سیلاب‌های فصلی را جمع کرده‌اند تا بتوانند حال و هوای اطراف آنرا مانند دوران آبسالی زنده نگه دارند.

خلیلی ورزنه با بیان اینکه “پل سیف” نام دیگر این پل تاریخی است، اظهار‌کرد: دلیل این نامگذاری به یک داستان محلی باز می‌گردد و آنطور که نقل شده در چند قرن گذشته یک فرد ثروتمند به نام “سیف الله اردکانی” به قصد حج از ورزنه عبور می‌کند و شاهد مشکل تردد مردم از روی رودخانه می‌شود و تصمیم می‌گیرد که به جای مکه رفتن، هزینه ساخت پل را نیز تا اتمام آن تامین می‌کند.

وی ادامه داد: طبق همین داستان در همان سال عده‌ای از حجاج پس از بازگشت به شهر مدعی شدند که “سیف الله ارکانی” را در مکه مشاهده کرده‌اند هر چند در ورزنه مانده بود!! به عبارت دیگر شاید هدف از تعریف این قصه تشویق مردم به کارهای عام المنفعه بوده است.

این کارشناس با یادآوری اینکه قدمت ورزنه به پنج هزار سال قبل می‌رسد، افزود: این احتمال وجود دارد که این پل از عصر باستان در این مکان ساخته شده باشد و در طول تاریخ به دلایل طبیعی خراب شده و ثروتمندان مانند سیف الله اردکانی و سایر افراد خیر آن‌را بازسازی کرده باشند.

کدخبرنگار:711

انتهای پیام