عضو هیات مدیره دامداران و مرتعداران جرقویه علیای شهرستان اصفهان گفت: توسعه شترداری در نواحی بیابانی استان همانند شرق اصفهان دارای منافع اقتصادی است، زیرا این حیوان به دلیل چریدن و تغذیه اندک از علوفه بیابانی هزینه خوراک زیاد نیاز ندارد.

حسین رضایی در گفتگو با کسب فردا- اظهارکرد: پرورش شتر و استفاده از این حیوان در بین عشایر منطقه جرقویه به دلیل شرایط بیابانی و همچنین نیاز به حمل بار مانند محصولات کشاورزی، ذغال، هیزم و … تا دهه 1330 شمسی رواج داشت.

وی با یادآوری اینکه از شتر برای حمل نمک‌های استخراج شده از تالاب گاوخونی هم استفاده می‌کردند، افزود: اساسا این حیوان بیشتر در اختیار بزرگان محلی بود.

این فعال دامپروری گفت: با آمدن وسایل نقلیه سبک و سنگین موتوری در دهه 1330در جرقویه، به تدریج از علاقه و نیاز به استفاده از شتران کاسته شد و می‌توان ادعا کرد که پرورش شتر تا دهه 1360 در بین عشایر این ناحیه تا حد کمی تداوم داشت، اما به دلایل مختلف این کار ادامه پیدا نکرد و متوقف شد.

رضایی تصریح‌کرد: نواحی بیابانی استان مانند نایین، کاشان، آران و بیدگل، خورو بیابانک و … از قدیم تا کنون از مراکز پرورش این حیوان بوده است، بنابراین معتقدم که نیازی به خرید شتران جرقویه در مردمان آن نواحی وجود نداشته است.

حیوانی پرطاقت و کم خوراک

وی با اشاره به خشکالی و کاهش علوفه مراتع و مزارع به ویژه در شرق اصفهان، ادامه‌داد: شتر استقامت زیادی در گرما و سرما دارد، همچنین میزان مصرف آب و علوفه آن نسبت به سایر دام سنگینی مثل گاو پایین است.

این کارشناس دام اظهارکرد: شتر می‌تواند تا سه روز هم آب نخورد که این مورد یک مزیت خوب برای مناطق خشک و بیابانی محسوب می‌شود، البته شیردهی این حیوان اندک است و حتی طعم آن مورد علاقه اکثر مردم نیست و فقط بادیه‌نشینان در نواحی که دام دیگری در اختیار ندارند از شیر آن استفاده می‌نمایند.

 افزایش مصرف گوشت شتر

رضایی اضافه‌کرد: گوشت شتر بسیار گرم و تقریبا بدون چربی است و طبق برخی تعالیم دینی خوردن آن را مستحب می‌دانند که در سال‌های اخیر استفاده از آن در بین مردم شهر و روستاها افزایش هم یافته زیرا در غذاهای مختلف از آن استفاده می‌شود.

وی با بیان اینکه به بچه شتر “دیلاق” هم گفته می‌شود، ‌افزود: بلوغ این حیوان در دو سالگی و دوران بارداری ماده شتر نیز حدود 12 ماه است، همچنین یک شتر در شرایط سنی یکسان وزنی بیشتر از گاوهای بومی دارد.

شتر، دام سنگین کم خرج

این کارشناس در بخش دیگری از سخنان خود گفت: توسعه پرورش شتر در نواحی بیابانی استان همانند شرق اصفهان دارای منافع اقتصادی است، زیرا این حیوان به دلیل چریدن و تغذیه اندک از علوفه بیابانی هزینه خوراک زیاد نیاز ندارد.

رضایی ادامه‌داد: شتران در فصول سرد سال بیشتر در آغل دامی هستند ولی در این هنگام نیز خرج خوراک زیادی ندارد و با علوفه کم نیز می‌توان این حیوان را سیر نمود برای نمونه و در زمان قدیم عشایر جرقویه در فصل زمستان با پنبه دانه، کاه و آرد خمیر شده جو ( معروف به نوماله) شتران خود را غذا می‌دادند.

وی با بیان اینکه شترداری به تعداد کارگر و شترچران کمی نیاز دارد، افزود: هر یکصد راس گاو نیازمند چهار تا پنج کارگر است ولی برای نگهداری هر صد نفر(یا صد راس) شتر یک کارگر لازم است.

عضو هیات مدیره دامداران جرقویه علیای اصفهان، یادآوری‌کرد: همانطور که گفته شد غذای مصرفی و شیر تولیدی شتران خیلی کم است، بنابراین نیروی کار کمتری در آغل دامی باید به کار پرورش آن مشغول شوند.

کود شتر، هیزمی با دوام

رضایی یادآوری‌کرد: کود این حیوان کیفیت خوبی برای استفاده در زمین کشاورزی ندارد، اما آتش آن همانند هیزم‌های سخت شعله با دوام و زیبایی تولید می‌کند.

وی اظهارکرد: شتر هوش بالایی دارد و این حیوان ارزشمند قرن‌های طولانی و تا قبل از توسعه اتومبیل و قطار و .. در جاده‌های بیابانی با هدایت ساربانان خود مسافران را به سرزمین‌های مختلف جابجا نموده است.

کدخبرنگار:711

انتهای پیام