یک پژوهشگر کشاورزی، با بیان اینکه زراعت سنتی فقط موجب وارد کردن فشار به منابع آب است،گفت: اصلاح الگوی کشت در کشور نیازمند مشارکت عمومی و دولتی است و تا ضمانت اجرایی قانونی و قضایی نداشته باشد در این امر موفق نخواهیم بود.

عارف سپهری در گفتگو با کسب فردا- اظهارکرد: تقریبا در سراسر کشور دچار بحران آب هستیم و هیچ چاره‌ای جز کاهش مصرف آب در بخشهای صنعت و کشاورزی نداریم اما معتقدم این امر فقط با ایجاد گفتمان و مشارکت عمومی و دولتی میسر می‌شود و با ابلاغ چند دستور و آیین نامه امکان عمل به آن وجود ندارد.

وی با اشاره به مشکل تفکر سنتی، و روابط کنونی اقتصاد کشاورزی در کشور، افزود: بین نهادهای علمی، صنف کشاورزان و دولتمردان باید تعاملی برقرار شود و همه به ویژه قشر زارع باید بپذیرند که دیگر آب نیست و کشت و کار با مصرف زیاد و روشهای سنتی برای باقی مانده منابع آب کشور جز زیان حاصلی ندارد.

این کارشناس گلخانه‌داری با بیان اینکه طبق قوانین، وزارت جهاد‌کشاورزی مکلف به تغییر الگوی کشت شده‌است، ادامه‌داد: باید ضمانت اجرایی برای این امر تدوین شود و دستگاهای قضایی، دولتی و صنف کشاورز با همدیگر از کاشت اقلام پر مصرف آب جلوگیری‌کنند.

سپهری با بیان مثالی گفت: وقتی کشاورزان از رودخانه‌ای مثل زاینده‌رود حقابه‌ای داشته باشند عنوان می‌کنند که “مالک آب و زمین هستم و هر محصولی را صلاح بدانم کشت می‌کنم” که در زمینه مالکیت آب از نظر قانونی سخن آنان درست است اما به هر حال در این وضعیت بحران آب، این نحو سنتی کشاورزی فقط فشار آوردن به منایع آب است و باید فکر جدی برای رفع آن کرد.

وی تاکید‌کرد: معتقدم اگر در سراسر حوضه زاینده‌رود اصلاح الگوی کشت تدوین و به صورت قانونی اجرا شود همچنین در کنار آن برداشت از آبخوان نیز کنترل گردد قدم‌های خوبی برای احیای این رودخانه برداشته خواهد شد.

برنجکاری یعنی فشار روانی علیه اصفهان 

این پژوهشگر با بیان اینکه انتقاد ازکشت برنج در اصفهان همواره یکی از بحث‌های مهم بوده است، تصریح کرد: تجربه نشان داده است که این محصول به نسبت پیاز یا برخی صیفی‌جات نیاز آبی کمتری دارد و عده‌ای نیز با این استدلال برنجکاری را توجیه می‌کنند اما به هر حال باید روزی پذیرفت که هیچ کدام از این اقلام دیگر نباید کشت شود.

سپهری ادامه‌داد: اساسا بسیاری از اراضی کشاورزی استان به ویژه در شرق اصفهان به دلیل خشکی زنده‌رود سال‌هاست که به بیابان تبدیل شده و فقط اگر آبی برای کشت پاییزه بدهند می‌توان در قسمت کمی از آن غله کاری‌کرد و در حال حاضر برنجکاری با آب رودخانه بیشتر در سمت لنجان انجام می‌شود، البته برنج در دیگر نواحی که آبی از زاینده‌رود به آن جاری نمی‌شود قطعا با آب چاه یا پساب‌ها کشت شده است.

وی اظهارکرد: کاهش سطح کشت برنج به نسبت دوران آبسالی در اصفهان در دهه 1370 انکار شدنی نیست اما در شرایط حاضر در هر سطح اندکی هم که این محصول کشت شود باز فشار روانی و تبلیغاتی علیه این استان دارد و به نوعی عده‌ای در پایتخت کشور و دیگر شهرها مدعی هستند که اگر شما دنبال احیای رودخانه هستید و ادعای خشکی آن را می‌کنید پس چرا برنج می‌کارید؟؟ اگر آب نداشتید که آنرا کشت نمی‌کردید!؟

کدخبرنگار:711

انتهای پیام